We nemen onze tijd om rustig te ontbijten en de camper wat op te kuisen. Voor we uit Kingman vertrekken komt onze 86jarige buurvrouw nog afscheid nemen, zij doet samen met haar zoon en schoondochter een roadtrip van 4000miles om haar achterkleinkinderen te gaan bezoeken, straf! Onze “lovely family” krijgt haar “blessings” en we vertrekken richting Lake Havasu.
Een uurtje rijden.

We rijden de State park binnen (vergelijkbaar met de Blaarmeersen in’t groot) en reserveren een campspot. Voor het eerst is het weer maar zozo en het is helemaal overtrokken. Jammer, want dat doet afbreuk aan de schoonheid van het meer. We wandelen tot aan het “strandje” en voor we het goed en wel beseffen staan we in een zwerm mega-agressieve muggen die instant steken. Rotbeesten! We vluchten terug naar de camper en sprayen Deet op armen en benen, in de hoop toch wat buiten te kunnen zitten om te aperitieven en een gezelschapspelletje te kunnen spelen. Maar eens goed en wel geïnstalleerd komt er een felle wind opsteken en vallen de eerste druppels. En dan blijft het gewoon continu onweren en regenen. Gustje vraagt zich af of de wolken aan’t vechten zijn en terwijl ik zeg tegen de jongens dat ze in de verte bliksem kunnen zien, zegt hij droogweg: “maar ik zie Bliksem van Cars niet”.

Op de wortelstoemp met worstjes na, een weinig noemenswaardige dag. Morgen anders en beter!