Dus, wat hadden we gisteren gezegd over uitgeslapen kindjes? Juist! Vandaag gaan de wekker dus om 6u, en het is nog donker en berekoud. De gids ging ons komen ophalen om 6u30 uhu,… 6u40 … enige vertwijfeling bij ons … hebben we ons nu echt in’t zak laten zetten ? 6u45 … in de verte komt er een auto aan maar rijdt voorbij…. de volgende wagen stopt gelukkig wel en het is de gids Jonah met zijn vrouw Dorothy. Beiden supervriendelijk en ze bieden ons meteen een warme Navajo thee aan en voor de kids zijn er fruitsapjes en koekjes voorzien.

Aan de ingang van het national park staat nog geen controle dus we vermijden op die manier een extra 20$ (jeej). Eventjes verder slaat de jeep een off-road zijwegje in en beginnen we aan de back-country tour. We houden halverwege de afdaling halt om daar de zonsopgang af te wachten …. Damn! Nice! De jongens zijn nog niet al te wakker (lees vrolijk) en blijven in de Jeep zitten waar het lekker warm is.

Het valt ons op dat het park er verlaten bij ligt, op de sunrise spot staan we alleen, wat alleen maar bijdraagt aan de charme van heel het verhaal. Na Tikal, Machu Pichu en de zoutvlakten van Uyuni toch een top vijf plekje voor ons.

Het hoogseizoen is hier trouwens al voorbij, vandaar dat het hier zo rustig is.

De tocht met de jeep gaat verder langs alle bergtoppen (de zogenaamde Mittens) … Jonah doet zijn best om Bent & Gust wat wild te krijgen door met de Jeep wat te slippen op de zandwegen. En het lukt, ze komen los (lees: ze worden wakker). In elke rots zie je wel een dier (olifant, havik, draak, …) of indiaan, het is een beetje zoals in het gras gaan liggen en naar de wolken kijken (m.a.w. je hebt wat verbeelding nodig)

Monument Valley is het decor geweest van menig commericals (Marlboro) en hollywood producties (Transformers) maar is vooral bekend van de Western Films, John Wayne is hier nog altijd populair (en moet ook dienen om de toeristen te lokken)
Op een van de stops staat een cowboy met een paard, en je kan 100$ (kuch) dollar betalen voor “a picture with man on a horse on the edge”. Maar om één of andere reden gaat hij vanzelf naar daar en jaagt zelf mijn vrouw en kinderen weg van “zijn” spot “there is a man that wants to take a picture”…. “money shot” voor mij en zonder dat hij er eigenlijk zelf om komt vragen vis ik nog 4$ uit mijn zak.

Jonah en zijn vrouw gaan super familair om om met ons de beloofde tour van 2,5u draaide uit op eentje van 4u. Ze leren ons de Navajo cultuur kennen, spelen zelfs wat muziek op authentieke instumenten en zingen traditionele liedjes. Voor alles hebben ze echt hun tijd genomen dus als je naar hier komt, een aanrader. Dorothy is trouwens de eigenares van de campground (met tenten & RV spots) op Route 163 ( 1mile op de baan richting Visitor Center aan de rechterkant). 20$, pretty basic maar meer heb je ook niet nodig en goedkopere alternatieven zijn er niet.

Na onze uitstap rijden we door de entrance van de Grand Canyon South Rim. Onderweg zien we voor het eerst een grote speeltuin en houden daar halt om ons potje te koken terwijl de jongens zich wat kunnen uitleven. Nadien gaat de rit verder (langs diezelfde saaie baan van gisteren) naar de Grand Canyon. We weten ondertussen dat er daar geen plaats meer is op de camping en dat “dispersed camping” toegelaten is in het Kebab Forest enkele km’s daarvoor. Een bitchy park ranger heeft duidelijk geen zin om ons de weg te wijzen (het is ook vrijdagavond voor haar) dus zoeken we zelf maar een zijwegje.

Na een eerste mislukte poging (waar Wenti een super mooie spot had gevonden zonder rekening te houden met de lage bomen op weg daarnaartoe) vinden we 10minuutjes later echt een super plekje waar we helemaal alleen staan. Er is nog een lekker zonnetje en dat is het sein voor ons om de tafel, stoelen en aperitief buiten te halen.

G’Nite everyone!

We worden wakken met een aangenaam zonnetje op de Wahweap Campground aan Lake Powell. Gust dut lekker verder.

Wenti probeert de rest van de camping te snel af te zijn en gaat snel 4 wasmachines gaan inpalmen. Nu snel , 7minuten wandelen tot aan het hoofdgebouw, en terug, en nog eens terug voor de droogkasten, en nog eens…. 30minuten gesport.

Rond half negen komt Gust zijn hoofdje ook piepen vanuit zijn bedje. En als we iets geleerd hebben: een uitgeslapen Gustje is een aangenaam Gustje. Super vrolijk! (dat geldt trouwens ook voor Bent)

We onbijten nog rustig aan onze camping en tegen de middag vertrekken we richting de tweede grote trekpleister van Page: Horseshoe Bend. Je ziet de parking van ver liggen … auto’s, RV’s, tourbussen … Over de heuvel zie je mensen als mieren heen en weer lopen. Een tochtje van anderhalve mijl over een zandpad. Je wandelt eigenlijk over een plateau en ineens bots je dan op die bijna loodrechte canyon wand.

Aan de rand van de canyon zijn eens geen aflsuitingen voorzien. Veel plezanter maar wel opletten geblazen met die 2 patatjes. In de dieperik maakt de rivier een mooie U-bocht. We blijven er toch een dik half uur rondhangen.

Voor we verder rijden richting Monument Valley keren we eerst terug naar Page om te gaan lunchen in Fiesta Mexicana… een mexicaan op aanraden van Marijn. En wat een kuipen margharita!

De rit van Page tot net voor Monument Valley is echt monumentaal saai! Monument Valley zelf rijden we binnen met zonsondergang en we hadden het bijna niet beter kunnen timen. Indrukwekkend mooi hoe de rotsen rood warm kleuren terwijl de zon verdwijnt.

Maar dan is het dus donker… we proberen nog naar het visitor center te gaan maar dat is al lang dicht. Een Rv park van het viewpoint motel (en dat heeft zijn naam niet gestolen) is ons veel te duur. Op de parking ontmoeten we 2 andere RV’s die zowat in hetzelfde schuitje dan wij zitten. Enkele miles terug hadden we een tentendorpje gezien en die zouden Rv’s toelaten voor 20$. In colomme rijden we naar ginder.

We zijn nog niet lang op de campground als er op de deur geklopt wordt , een potige Indiaan “Hi, I’m the Fee collector” … lol. We betalen de man en enkele minuten later wordt er weer op de deur geklopt. Diezelfde indiaan die ons een organized tour probeert te verkopen voor de dag nadien. We zijn nog maar net aangekomen, we weten eigenlijk niet goed wat er in de buurt te doen is, hij legt ons uit dat we met onze camper geen uitstap gaan kunnen maken omdat alles unpaved is (RoadBear policy …. driving off-road is prohibited). We zijn eigenlijk wat ambetant omdat hij blijft aandringen. Hij blijft wat afdingenen en biedt ons een private sunrise tour aan en de kids mogen gratis mee. We happen uiteindelijk toe toe en betalen een voorschot.

Als hij weg is kijken we een beetje verdwaasd naar elkaar en beseffen eigenlijk dat dit wel eens een well-played scam zou kunnen zijn, we hebben niet eens een betalingsbewijsje. Binnen enkele uren gaan we het weten want het zal vroeg opstaan zijn.

Maar eerst nog even genieten van de grootste sterrenhemel die we ooit zagen, inclusief de melkweg!

Bijna zover. Een maandje ertussenuit met ons 4tjes. Ditmaal doen we een road trip langs de West Coast van de USA. We komen aan in San Francisco en na een nachtje slapen pikken we de camper op. 30dagen later moeten we daar ook terug zijn.

Concreet hebben we weinig plannen, behalve een idee van wat we ongeveer willen zien en bezoeken. (we boekten wel reeds onze campspot in Yosemite) Onze voorlopige roadmap ziet er zo uit:

De nadruk ligt vooral op de national parks. Een loop langs de gekende parken (Yosemite, Death Valley, Bryce Canyon, Monument Valley, Grand Canyon, Joshua Tree) en terug via de “Big Sur” route van Los Angeles Naar San Francisco. Of we lang halt houden in de steden onderweg (wat moet je in Las Vegas met Kids?) weten we eigenlijk nog niet.

Voor wie ons reeds voor was ginderachter : Alle tips zijn meer dan welkom! Roads less traveled, must do or don’ts, leuke RV parks, … jullie zijn alvast bedankt!